Ruch Światło-Życie
Założycielem Ruchu Światło-Życie jest Sługa Boży ojciec Franciszek Blachnicki. Ten kapłan pochodzący z Rybnika otrzymał w połowie XX wieku dar od Boga: wizję wspólnoty, która służy innym ludziom, która żyje Bogiem, która jest wolna i tą wolnością wyzwala innych.
Członkowie Ruchu formują się do bycia dojrzałymi chrześcijanami. Poprzez osobiste przyjęcie Jezusa jako Pana i Zbawiciela, wyjście z niewoli grzechu oraz poznanie piękna i bogactwa Kościoła, jako wspólnoty wspólnot oazowicze przygotowują się do służby, czyli diakonii. Będąc wolnymi, mogą prawdziwie świadczyć o Jezusie. W tym świetle Ruch Światło-Życie nie jest przygodą na kilka miesięcy czy lat. Jest raczej stylem życia, w którym wymagamy od siebie czegoś więcej na chwałę Boga i dla dobra bliźniego. Drugim podstawowym charyzmatem Ruchu jest odnowa liturgii w świetle zaleceń II Soboru Watykańskiego.
Wspólnota naszej parafii liczy około 30 osób. Spotyka się w każdy piątek, aby wspólnie się modlić, rozmawiać o Bogu, pracować. Nasz udział w liturgii można zauważyć na mszach przed spotkaniami, w które włączamy się poprzez przygotowanie liturgii słowa, modlitwy wiernych oraz procesji ofiarnej. Uwieńczeniem całorocznej formacji są dwutygodniowe rekolekcje letnie przeżywane w duchu tajemnic Różańca Świętego.
Ministranci
Określenie ministrant pochodzi od łac. „ministrare” – oznaczającego „służyć”. Ministrant to zazwyczaj młoda osoba świecka, która po stosownym ustanowieniu może uczestniczyć bliżej świętych obrzędów, tym samym reprezentując wiernych wokół ołtarza oraz pomagać celebransowi.W oficjalnych dokumentach Stolicy Apostolskiej pierwsza wzmianka o ministrantach ma miejsce dopiero w encyklice Mediator Dei, wydanej w 1947 r. przez papieża Piusa XII. Przyznaje ona, że do służby powinno się wybrać: „porządnych i dobrze wychowanych chłopców z wszelkich warstw społecznych, którzy z własnej woli będą służyli do Mszy św. prawidłowo, pięknie i gorliwie” (MD 39). Ponadto mówi, iż ministranci mogą stać się kolebką powołań kapłańskich (MD 39). W dokumentach watykańskich z lat 1952, 1958 oraz synodu rzymskiego z 1960 roku (art. 561-565) wspomina się o ministrantach, a nawet poświęca się im osobne rozdziały tych dokumentów.
Dzieci Maryi
Dzieci Maryi – stowarzyszenie Dzieci Maryi obejmuje młode dziewczęta i chłopców, którzy chcą żyć duchem maryjnym i szerzyć cześć Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Powstało ono pod wpływem objawień Matki Bożej św. Katarzynie Laboure w 1830r, w kaplicy Sióstr Miłosierdzia w Paryżu. Zostało zatwierdzone przez papieża Piusa IX dnia 20 czerwca 1847 roku. Jest ono zarejestrowane w Papieskiej Radzie Świeckich. W Polsce Dzieci Maryi istnieją i działają od 1852 r. W okresie powojennym, chociaż oficjalnie zostało rozwiązane w miarę istniejących możliwości rozwijało swoją działalność. Stowarzyszenie kieruje się przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego o Stowarzyszeniach i Statutem zatwierdzonym przez wizytatora Polskiej Prowincji Księży Misjonarzy oraz Konferencję Episkopatu Polski.