Tęsknimy za cudownymi wydarzeniami. Ale najpierw trzeba w sercu rozbudzić wiarę. Bez niej niczego w życiu nie zdobędziemy. Pomocą w tym jest zachowanie Bożego prawa. Prośmy podczas tej Mszy św., aby nie brakło w nas sił w trosce o silną wiarę.
Sierpień to czas żniw i zbiorów. Dzisiaj Bogu dziękują i proszą o błogosławieństwo działkowcy z ogródków działkowych im. Ks. Dzierżonia.

Bóg wie, jak rozproszyć nasze lęki. Czyni to szmerem łagodnego powiewu,, pokrzepiającym i pełnym mocy słowem czy też wyciągniętym ramieniem. W ten sposób doświadczamy, że Jego obecność staje się dla nas źródłem pokoju i zbawienia.

Bóg nie chce się nikomu narzucać. Gdy Go odrzucają, to posłusznie się wycofuje. Jednak widząc cierpienie i głód, jest poruszony i podejmuje konkretne działanie: leczy i karmi. w podobny sposób mają postępować Jego uczniowie.

Gdy mamy zbyt wiele, nie ma już miejsca na tęsknotę. Gromadząc się dziś na Eucharystii, prośmy Boga, aby pomagał nam rozpoznać, gdzie jest nasz skarb i źródło szczęścia oraz pozostawić rzeczy zbędne, które są dla nas przeszkodą w drodze do Jego królestwa.

To co dla nas jest ważne i wielkie, dla Boga może być bez znaczenia, a to co w naszej ocenie nic nie jest warte, w Jego oczach może być najcenniejsze. Bóg dostrzega w nas nawet najbardziej niepozorne ziarna dobra i troskliwie je pielęgnuje, czekając, aż wyrosną i wydadzą odpowiedni plon.

Ewangelia przypomina, że to Pan Bóg sieje ziarno – słowo Boże, od każdego z nas zależy, czy wsłuchując się uważnie w wypowiadane do nas słowo i przyjmując je, uczynimy z naszego życia żyzną glebę, na której będzie przynosić plon.

Dobry i bezinteresowny Jezus wskazał nam drogę, która być może nie prowadzi do triumfalnych i spektakularnych osiągnięć, ale z pewnością do pokoju. Eucharystia nas w tym umacnia.
Dziś w naszej parafii witamy ks. neoprezbitera Dariusza Kamińskiego, który wygłosi Słowo Boże i będzie udzielał błogosławieństwa prymicyjnego.
Dziś patronalne święto Apostolstwa Chorych. Pamiętajmy o chorych w modlitwie.

Św. Paweł przypomina nam, że każdy z nas jest powołany do wolności. Jednocześnie przypomina nam, że wolność nie może być zachętą do hołdowania ciału, ale ma pomóc w pełnym miłości służeniu drugiemu człowiekowi. Jest to możliwe dzięki całkowitemu i radykalnemu pójściu za Jezusem.

Nie można Boga naprawdę kochać bez świętej, pełnej szacunku bojaźni. Taka miłość połączona z synowską bojaźnią daje człowiekowi cudowną wolność – nic go nie przerazi.

Bóg zawsze troszczy się o nas, choć zna nasze słabości, nie odwraca się od nas. Wystarczy żyć blisko Boga i pozwolić Mu działać, aby dostrzec, jak przemienia nasze serca. Prośmy podczas Mszy o odwagę współpracy z Bogiem, który obdarza nas miłością bez końca.