Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

Rozważanie:

„Oddajcie (…) Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga” – usłyszymy w Ewangelii. Czy to znaczy, że należy podzielić rzeczywistość na ludzką i boską? Z jednej strony ludzkie „powinności”: uczciwość obywatelska, patriotyzm, rzetelność, pracowitość, z drugiej modlitwa, praktyki religijne, dobre uczynki… Tak naprawdę tym, co mamy najcenniejszego i zarazem boskiego w nas, jest nasz rozum i wola. To one stanowią o naszym podobieństwie do Boga i uzdalniają nas do poznania i miłowania Go, co znajduje wyraz w pełnieniu Jego woli. Oddajmy mu je, a wtedy stopniowo wszystko w naszym życiu stanie się Boże.