Wśród codziennego zabiegania często zastanawiamy się nad tym, jak patrzą na nas inni. Pan Bóg nie ocenia naszego wyglądu. Dla Niego liczy się nasza wierność. Wyrażamy ją w przestrzeganiu przykazań i osobistym świadectwie wiary. Niech Eucharystia nas w tym umacnia. Ofiary pieniężne na potrzeby parafii – Bóg zapłać.

Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – o ile nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.

Rozważanie:

Chrystus utożsamia się z tymi, którzy w Niego wierzą. Winna latorośl nie jest bowiem czymś różnym od samego krzewu. Po raz kolejny wracamy do tajemnicy naszego chrztu, przez który staliśmy się jedno z Chrystusem i w którym otrzymaliśmy zbawienie. Owoce, o których mówi dzisiejsza Ewangelia, to przede wszystkim owoce tegoż zbawienia: wiara, wolność, miłość. Dzięki nim zachowujemy przykazania, to one pozwalają pokładać ufność w Bogu nawet wtedy, gdy nasze serce nas oskarża. Pamiętajmy o tym, że Bóg jest większy od naszego serca, jak również o tym, że Oskarżyciel to jedno z imion Złego.

Bardzo często wyrabiamy sobie zdanie o innych ludziach na podstawie pozorów. Mamy skłonność do oceniania zewnętrznych cech zamiast poznawać serce. A przecież świadectwem ludzkiego życia są, jak podaje św. Jan, czyny i prawda, które wypływają z wnętrza człowieka. Dzisiaj nie patrzmy na innych, ale odważnie zapytajmy, jakie są owoce naszego własnego życia.

Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Rozważanie:

Maryja wyniesiona, Maryja Królowa – to Ta, która ukazuje swojego Syna, Ta, która skrywa się za Słowem, Ta, która to Słowo nieustannie kontempluje, Ta, która jest przy cierpiącym. Niekiedy fałszujemy obraz Maryi, Królowej, kiedy przestawiamy Ją, myślimy i nauczamy o Niej wedle wzoru królowania zaczerpnięty z tradycji narodowej, monarchicznej, czysto ziemskiej. Ona, jak i Jej Syn, nie ustanawiali porządku doczesnego i nie kierowali się tym stylem myślenia. Królestwo Boże nie jest z tego świata.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce.

Rozważanie:

Jesteśmy wdzięczni Bogu za to, że staliśmy się Jego dziećmi, że On, jako Dobry Pasterz, znając nas i kochając, zgromadził nas w swojej owczarni. Każda Eucharystia, sprawowana wspólnie z innymi, nam o tym przypomina. Jednocześnie, jako owczarnia Chrystusa, chcemy dzielić ze swym Pasterzem Jego troski. Między innymi tę, aby też inne owce przyprowadzić do owczarni. Dlatego nie zamykajmy się w poczuciu zadowolenia, ale bądźmy gotowi, aby Dobry Pasterz – poprzez naszą miłość, wrażliwość i ofiarność – szukał i odnalazł tych, którzy zaginęli.

Dobry Pasterz gotów jest oddać swoje życie, byleby tylko owce ocalały. Dziś Niedziela Dobrego Pasterza – dzień modlitw o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, a także Dzień Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego.

A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?

Rozważanie:

Zmartwychwstanie Chrystusa jest zapowiedzią naszego zmartwychwstania. Ono dokonuje się już teraz, przez dar nowego życia, dzięki któremu grzech już nie panuje nad nami. A „jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca”. Niestety wielu chrześcijan nie potrafi przyjąć łask wysłużonych przez Pana. Żyją przygnieceni ciągłym poczuciem grzechu i winy wobec Boga, pozbawieni prawdziwej wolności dzieci Bożych, radości z odkupienia. A przecież Chrystus zmartwychwstał, aby to stało się udziałem nas wszystkich.

W życiu często wybieramy drogę na skróty i mało od siebie wymagamy. Jesteśmy potem niespełnieni i zagubieni. Dziś Jezus podpowiada nam, że możemy osiągnąć pokój serca. Wystarczy z wiarą przyjąć Go jako Pana Zmartwychwstałego i zachować Jego naukę.
Dzisiejsza kolekta specjalna przeznaczona jest na odrestaurowanie krzyża przy ulicy Wolności i Janasa oraz na opłaty za ogrzewanie. Za ofiarność – szczere Bóg zapłać.

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich:
Pokój wam!
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok.

Rozważanie:

To dzięki Bożemu miłosierdziu doznaliśmy oczyszczenia, odkupienia i odrodzenia, staliśmy się nowym stworzeniem, dziećmi Bożymi. Taki jest początek Kościoła, źródło jedności i miłości chrześcijan, z którego czerpie swą moc świadectwo wiary. W swoim miłosierdziu Chrystus przynosi pokój płynący z życia w przyjaźni z Bogiem i – aby stał się on udziałem wszystkich – udziela uczniom władzy odpuszczania grzechów. Wychodzi naprzeciw naszym wątpliwościom i niedowiarstwu i umacnia naszą wiarę, abyśmy za Tomaszem Apostołem mogli wyznać: „Pan mój i Bóg mój”.

W świetle Miłosierdzia Bożego warto poważnie przemyśleć swoje życie. Każdy, kto wierzy w Boga, potrafi kochać innych – mówi dziś słowo Boże. Czy potrafię prawdziwie kochać? Czy wiem na czym polega wiara? Spróbujmy mocno zachwycić się miłosiernym Bogiem, aby wystarczyło nam sił do dawania całym życiem odpowiedzi na te pytania.