Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie..

Rozważanie:

Prawdziwa mądrość nie jest zależna od wykształcenia, ukończonych szkół, uzyskanych dyplomów. Prawdziwa mądrość jest darem, którego Bóg nie skąpi nikomu. Trzeba stać się naprawdę prostym człowiekiem, żeby ten Boży dar przyjąć. Takiej mądrości bliżej jest do życia niż do wiedzy. Do prawdziwego życia, które polega na tym, że znajduje się i miłuje Boga „we wszystkim i ponad wszystko”.

Dzisiaj słowo Boże mocno podkreśla, że mamy postępować jak ludzie mądrzy. Wyraźnie jednak kieruje nasz wzrok w stronę niepojętego ludzkim rozumem cudu. Tym cudem jest przemiana jaka dokonuje się na ołtarzu podczas każdej Mszy św. Pan Jezus mówi nam: „Kto spożywa moje ciało i krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.” Potraktujmy te słowa jako życzliwą podpowiedź pokazującą gdzie szukać mądrości Bożej.
Sierpień to czas żniw i zbiorów. Dzisiaj Bogu dziękują i proszą o błogosławieństwo działkowcy z ogródków działkowych im. Ks. Dzierżonia, a za tydzień z ogródków im. „Nowej Jutrzenki”.

Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.

Rozważanie:

Maryja wskazuje nam dziś źródło chrześcijańskiej radości. Zanim jeszcze Jezus zdążył się urodzić, Ona z entuzjazmem wysławiała Boga, który w swoim miłosierdziu wywyższa pokornych. Ciesząc się wraz z Nią skromnymi jeszcze początkami Bożego działania w nas, uczymy się z wiarą wyczekiwać dnia, kiedy w pełni zabłyśnie dla nas „zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego”, a my spotkamy naszą Wniebowziętą Matkę w chwale zmartwychwstania.

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.

Rozważanie:

Długa droga przed nami. Bardzo długa, dalej niż do góry Horeb. Stąd do wieczności. To jednocześnie bardzo blisko, tu gdzie mieszkają nasi najbliżsi, tu gdzie pracujemy i wypoczywamy. Ta droga nie prowadzi gdzieś tam, daleko, ale do samego wnętrza, do serca, gdzie przebywa Bóg, gdzie jest wieczność. Wyjątkowa droga i specjalny pokarm – „Chleb żywy, który z nieba zstąpił” – żebyśmy się nie zagubili ani nie zniechęcili i dotarli do celu.

Bóg nie postępuje pod nasze dyktando, ale – jak biblijnemu Eliaszowi – dodaje nam siły, abyśmy mogli czynić to, czego On od nas oczekuje. Kiedy nie potrafimy kochać i przebaczać, napełnia nas swoją miłością w sakramencie Eucharystii. Dzisiejsza Msza św. jest kolejną szansą skosztowania, „jak dobry jest Pan” dla tych, którzy w Niego wierzą.

Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.

Rozważanie:

Panie, dawaj nam zawsze tego chleba – proszą ci, którzy przekonali się na własne oczy, że Jezus naprawdę ma moc ich nakarmić i uleczyć. Dlatego wytrwale Go szukają i domagają się od Niego zaspokojenia wszystkich swoich potrzeb. My też podczas Eucharystii możemy z wiarą prosić Jezusa o to, czego nam potrzeba. Największą radość sprawimy Mu jednak wtedy, gdy zechcemy szukać także tego Chleba, którym jest On sam.

Izraelici otrzymali chleb z nieba – mannę, która podtrzymywała ich życie na pustyni. Była ona zapowiedzią innego chleba z nieba – Jezusa Chrystusa. On jest Chlebem Życia, który nie tylko podtrzymuje nas w trakcie ziemskiej drogi, lecz również jest pokarmem dającym życie wieczne.

Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Rozważanie:

Nie wystarczą nasze własne możliwości, aby zaspokoić pragnienia potrzebujących, tych, których spotkamy na drogach naszej codzienności. Ale Pan sam chce nam dać środki i siły. Jeśli przeżywamy Eucharystię jako doświadczenie wielkiej, nieskończonej miłości Syna Bożego, który samego siebie wydaje za nas, to Jego polecenie: „Czyńcie to na moją pamiątkę”, nie pozostaje w nas bez odpowiedzi. Bóg, który naprawę w nas zamieszkuje, czyni nas swoimi naśladowcami i prowadzi nas do braci.

Każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin, potrzebuje chleba nie tylko powszedniego do życia, ale również i tego, który pokrzepia duszę. Bądźmy wdzięczni Bogu za to, że zesłał nam swojego Syna, który dał nam się za pokarm i karmi nas do syta.

Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum.
Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza.
I zaczął ich nauczać.

Rozważanie:

Jezus Dobry Pasterz, który współczuje i lituje się nad tłumami – to jeden z najpiękniejszych biblijnych obrazów Boga. Nasz Pan chce każdemu z nas dodać otuchy i poczucia bezpieczeństwa. Przychodzi do każdego z nas osobiście, lecz nie w oderwaniu od wspólnoty, dlatego nikt nie może zatrzymać Jezusa tylko dla siebie. Łącząc się z Nim w Komunii, wyrażamy naszą jedność ze wszystkimi, których obejmuje Jego miłość. Przyjmujemy współodpowiedzialność za innych i zobowiązujemy się do przezwyciężania zła i obojętności – choćby miało nas to kosztować.