Przychodzimy do Boga, by wychwalać Go, dziękować Mu i prosić o przebaczenie, którym Bóg nas hojnie obdarza. Otrzymując darowanie, sami musimy przebaczać naszym bliźnim i do tego wzywa nas chrześcijańskie powołanie i nasza obecność na tej najświętszej ofierze.

Zgromadzeni w tej świątyni, świadomi obecności Chrystusa, mamy słuchać Jego upomnień, by upominając innych, wskazywać im właściwą drogę, która wiedzie na wieczną Paschę w świątyni nieba. Stańmy przed Bogiem w pokorze, by przyjąć Jego słowo, które poucza i niesie nam życie wieczne.

Dla chrześcijanina nie ma innej drogi, jak iść za Chrystusem, który nas zbawił przez swe uniżenie, śmierć i zmartwychwstanie. Nasza obecność na tej Eucharystii ma być wyrazem, że idziemy za Nim i chcemy uczestniczyć w Jego zwycięstwie. Obyśmy nie wybrali innej drogi – donikąd.

Eucharystia to dziękczynienie. Dziękujmy Panu za dzisiejszą Eucharystię i za wszystkie Msze św., w których mogliśmy i będziemy mogli uczestniczyć, przyjmując słowo oraz Ciało Pańskie. Dziękujmy za wszystkie trudne sytuacje, które rozbudziły w nas głód i pragnienie Eucharystii.

Kościół najpełniej objawia się, gdy zgromadzeni na Eucharystii jednym sercem wyznają wiarę i uwielbiają Boga. Dzisiaj w naszej parafii gościmy Ojca Oblata Arkadiusza Sędzielowskiego, który wygłosi kazanie i będzie rozprowadzał kalendarze misyjne. Czując się odpowiedzialnymi za cały Kościół, włączmy się w dzieło misyjne.

Wśród burz i niepokojów współczesnego życia potrzeba nam chwili ciszy, modlitwy i refleksji. Niech więc ta Eucharystia będzie dla nas oddechem wiary i pomocą do bezpośredniego kontaktu z Bogiem.

Tylko Jezus Chrystus może dać pokarm, który nie ginie, który zaspokaja wszelkie głody ludzkiego serca. Uczestnicząc w tej Eucharystii, odpowiedzmy na Jego zaproszenie. Bo tylko On zna nasze ukryte pragnienia i może je zaspokoić. Dzisiaj przypada odpust Porcjunkuli. Wierni mogą uzyskać odpust zupełny, gdy nawiedzą kościół parafialny, odmówią Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo oraz spełnią zwykłe warunki odpustu.

Prawdziwa mądrość jest czymś więcej niż sztuką życia. Mądrość jest darem Boga, darem nieodzownym, aby nasze życie było udane. Bóg udziela jej każdemu, kto jej szuka na właściwych drogach i pokornie o nią prosi.

Żyjemy w świecie, w którym zło i dobro są tak bardzo zmieszane ze sobą, że przychodzimy do świątyni po pomoc. Pragniemy od Chrystusa otrzymać siłę, aby dobro zwyciężyło. Przychodzimy do Boga, aby otrzymać przebaczenie i miłosierdzie. On zaś łaskawie czeka na nasze nawrócenie.

Słowo Boże, którego słuchamy każdej niedzieli, jest jak ziarno, które Bóg rzuca w glebę naszych serc, by przemieniało nasze życie. Słuchajmy go uważnie, radośnie dziękujmy za wszystkie obietnice zbawienia.